Daję żebyś dawał
(Aleksandra Foryś)
Na zdjęciach widzimy źródełko wody „Święta Petka” znajdujące się w Makedonskim Brodzie. Pierwsze ujęcie cudownej wody znajdowało się tu jeszcze na początku XX wieku (z tamtej epoki pochodzą monety na dłoni). Jednak przed kilkoma laty młodemu, bezdzietnemu małżeństwu przyśniła się święta Petka, która prosiła w śnie o renowację źródełka. Dwa lata po generalnym remoncie czeszmy z cudowną wodą urodziła im się córeczka (którą widać na zdjęciach).
(Aleksandra Foryś)
Ważna jest tu rola ofiary (podczas zawierania „kontraktu” z siłami wyższymi), która działa na zasadzie: „daję, żebyś dawał”. Ofiarę składa się po to, by za jej pomocą skłonić siły wyższe do „odwzajemnienia się” darczyńcy lub by dopełnić „kontraktu” – np. poczynionego w trakcie modlitwy zobowiązania. Można więc rozróżnić ofiary błagalne i dziękczynne – jednak nawet te dziękczynne często są odpowiedzią na otrzymaną od Boga lub Świętych łaskę w postaci cudownego uzdrowienia czy narodzin upragnionego dziecka – a zatem są swoistym dopełnieniem zawartej między człowiekiem a świętym „umowy”.
Wybór miejsca czy formy „zapłaty” również może zostać podyktowany przez samego świętego, który we śnie objawia wiernemu swoją wolę – tak jak miało to miejsce w tym przypadku.
(Aleksandra Foryś)
Niezależnie od charakter daru, najważniejsza pozostaje wciąż relacja „wzajemności” pomiędzy człowiekiem a siłą wyższą, która nawiazuje się poprzez dar.